Lippen iets gespreid

in blonde wolken

ronden lijnen

jouw gezicht

je ogen

donkeren buien

waarvoor ik zwicht

je lokt me

uit de tent met

lippen iets gespreid

in de mondhoek

die ondeugend krult

voel ik al nattigheid

wil melker

je piekt niet meer

je lijkt verbaasd

maar in je trekken

krult het ongelijk

de haast nog even

lamgeslagen omdat

woorden langzaam dagen

in strakke levenslijn

heb jij een vast

verband gevonden

je piekt niet meer

het leven

deed je veel te zeer

wil melker

het rond vrouwelijke

je leunt

tegen licht

ademt schaduw

in het

omhelzen door armen

lijk jij je te warmen

er is geen

volheid te bedekken

enkel door strekken

worden cirkels

gesloten  is het

rond vrouwelijke open

wil melker

speelse springerigheid

als ik

goed in je ogen kijk

dan licht ik op

streel je wang

waarlangs

de lente krult

in haren die

subtiel de ruimte vullen

met hun speelse springerigheid

je lach is open

en natuurlijk geen partij

voor mij  je maakt me blij

wil melker