W.I.E.

 

             

 

in onschuldig wit

 

 

de zwarte

knoppen leven

in rood lijnt nog

hun felle pijn

 

het prille groen

gestorven omdat

de jeugd  er

niet mocht zijn

 

toch groeien ze

naar licht en openen

hun waarheid in

onschuldig wit

 

dat in de warme zomers

bloeit tot in het hart

het zwart vergeet en in

oranjegeel weer toekomst weet

 

 

wil melker

06/09/2009

 

 

wil melker

24 09 2009

 

*****************************************************************************

 

zwarte bloemen

 

 

nog groeien ze

de zwarte bloemen

van de nacht

 

ze komen onverwacht

ronden rood en openen

verdriet in pijn en dood

 

wortels uit verleden

voeden beelden in het heden

maar bloeien doen ze niet

 

in opkomend licht

verkleuren ze

realiteit brengt geuren terug

 

ze stralen warmte

van de zon in het

reiken naar de hemel

 

waar vroeger

duister won draait nu

de wereld zich ten goede om

 

 

wil melker

25/09/2009

 

 

 

             

 

zij zijn niet dood

 

 

ik rembrandt licht

vermeer de zachte lijnen

in de haren van de

dienstmaagd met

baleinen die een kan

met verse melk schenkt

 

speel met kleur

de wind en schaduw

in gordijnen het

glas in lood van

een half geopend raam

weerkaatst haar gaan

 

rubens ook

de zachte vormen

die in schaars bedekken

een welkom roepen aan

de meesters en gezellen

in hun wijde broeken

 

zij zijn niet dood

in hun schilderijen

kunnen wij ontdekken

dat het licht nooit dooft

in lijn en kleur is eeuwig mooi

hen niet meer te ontzeggen

 

 

wil melker

16/05/2008

 

 

 

bloemen en de stilte
 
 
voorbij de geur
herinner ik
de bloemen
zachte zoenen
je warme mond
mijn hand die jij
ondeugend vond
 
we droomden
in het rood
de avond
kleurde haren
ogen zagen glans
beloofden trouw
voor mooie jaren
 
bloemen
en de stilte
maanlicht
in het geel
bankje in het
groen van struiken
liefde was er altijd veel
 
 
wil melker
16/03/2007


 
  

 
haar antwoord was rood

 
ik sprak met
een klaproos
ze wiegde
cadans in de wind
haar antwoord
was rood
 
ik was boos
plukte het hart
haar bloem
zal niet bloeien
melkwitte tranen
verdruppelen de stam
 
dood verkleurt
rood violet
ragfijne bladeren
verleppen mijn boos zijn
groen ingebed heb ik haar
altijd te weinig gezegd
 
 
wil melker
16/03/2007

 

 

korenbloem het donkerblauw


ik roos
je roze in
het komend wit
van de dag

korenbloem
het donkerblauw
dat de late nacht
nog even zag

zon je warm met
de felste kleuren
in het schilderij
van jouw gebeuren


wil melker
16/03/2007

 


 

op oranje blauw
 
 
ik steel je
op oranje blauw
ontluikt nu schitterend
het winters grauw
 
spriet in lentepracht
trekt bijen aan
de eerste hommels zijn
al bij je langs gegaan
 
jouw stuifmeel
aan hun lijven zal
in het diepste blauw bij
virulente stampers blijven
 
in zacht oranjerood
komen zomers weer
de vruchten bloot die
herfsten in het grijze
 
zo maak je ook
voor komend jaar
na winters rusten
groei en bloeien klaar
 
 
wil melker
16/03/2007

 

 

je tulpt
 
 
je tulpt
op een toch
acryle achtergrond
 
moest hemel en aarde
bewegen voordat jij
in kleur een plaatsje vond
 
het groen
ben je ontloken en opent
in de mooiste bogen
 
sierlijk wieg je
op mijn liefdeswind en bloeit
volwassen als het speelse kind
 
 
wil melker
16/03/2007

 

 


W.I.E.

terug naar home

 

Copyright © Wil Melker