|
het tegenspel
gêne speelt zonder woorden altijd mee in beeld
waar natuur haar pure volheid vindt
slaat impulsieve schaamte de hand ineen
maar het tegenspel in ogen windt er toch geen doekjes om
wil melker
|
|
dit tweegezicht
gebogen tot de wortels zichtbaar zijn
kleurt blond naar zwart in kruingeheim
souplesse in een vrije val ogen kijken overal
eisen aandacht voor dit tweegezicht in ander licht
wil melker
|
|
op devote wijze
is het in gebed de handen saam gezet
kijkt ze op devote wijze of geven ogen ook iets anders prijs
armen voor de borst het hoofd iets gebogen
of wordt u door het spel van licht liefjes bij de neus genomen
wil melker
|
|
de hoogste toon
zit de schrik van binnen of zingt zij voluit
is stilte haar angst of rondt de mond
in triomf de hoogste toon van de sopraan
zij oogt heel expressief ik houd mijn keuze aan
wil melker
|
|
in een rode lach
kom maar wat dichterbij ik ben niet arrogant want anders loopt u me voorbij
en ik ben blij mijn zwart op wit stoot mensen minder af zij voelen zich bij mij wat meer op hun gemak
mijn licht lijkt hard maar zachter dan de oorbel die in contrast de volle aandacht trekt
heb op u gewacht zag ogen in verbazing gaan heb mijn lippen in een rode lach gedaan
samen in zwart wit een oorbel en de rode lach wij zijn hier omdat u ons aankijkend samen mag
wil melker
|
